Τὸ προσεχὲς Σάββατο 1η Δεκεμβρίου, στὶς 8.00μ.μ., ὁ Διονύσης Παναγιωτόπουλος θὰ παρουσιάσῃ στὸ Φιλοσοφικὸ Ἐργαστήριο "Ἀθηνᾶ Ἐργάνη" (αἴθουσα "Παλαίχθων", Παλλάδος 24-26, πλ. Ψυρρῆ) τὸ βιβλίο τοῦ ἀείμνηστου Δημητρίου Λιαντίνη:
Πολυχρόνιο· Στοὰ καὶ Ρώμη (Ἀθήνα, 2005)
Ὁ Δημήτρης Λιαντίνης προσπαθεῖ νὰ ἀνατάμῃ τὴν φιλοσοφία τῆς Στοᾶς καὶ νὰ τὴν συνδέσῃ -κατὰ τὴν προσωπική μου γνώμη, ὄχι μὲ ἐπιτυχία- μὲ τὸν ἐπελαύνοντα ἐκείνην τὴν περίοδο, Χριστιανισμό. Ὑπάρχουν κοινὰ σημεῖα μεταξὺ τῆς στωϊκῆς φιλοσοφίας καὶ τῆς Ἐκκλησίας; Βεβαίως καὶ ὑπάρχουν καὶ πολὺ σωστὰ ὁ Λιαντίνης τὰ ἐπισημαίνει, ὅπως λ.χ. ἡ ἀποφυγὴ τῶν παθῶν κ.ἄ., τὰ ὁποῖα ἐντάσσονται στὰ περὶ ἠθικῆς ζητήματα, ὅπως ἄλλως τε κοινὰ σημεῖα ὑπάρχουν καὶ μὲ τὴν Ἀκαδημεία, τὸν Κῆπο, τὸν Περίπατο κ.ο.κ. Λογικό; Βεβαίως, διότι ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶχε δική της ἠθικὴ καὶ ἔπρεπε νὰ βρῇ κατεπειγόντως. Ἀπὸ τὸ σημεῖο αὐτό, ἔως τοῦ νὰ ἰσχυρίζεσαι ὅτι "ἡ ὕστερη Στοὰ συνεργάστηκε μὲ τὸν Χριστιανισμὸ στὴν καταστροφὴ τῆς Ρώμης" (σ. 151) καὶ ὅτι "τὴν Ρώμη τὴν ἐγκρέμισαν τέσσερις Ἑβραῖοι ... ὁ Ἰησοῦς, ὁ Πέτρος, ὁ Παῦλος καὶ ἡ Μαρία" (σ. 152) εἶναι μᾶλλον δεῖγμα ἐπιφανειακῆς ἀναλύσεως τῶν ἱστορικῶν γεγονότων.
Μὲ τὰ ἀνωτέρω, δὲν θέλουμε νὰ παραγνωρίσουμε τὸ τεράστιο ἔργο τοῦ Δ.Λ., ἀλλὰ νὰ προβληματίσουμε καί, κυρίως νὰ προβληματιστοῦμε.
