Τὴν προσεχῆ Παρασκευὴ 8 Ἀπριλίου στὶς 9.00 μ.μ., ἡ Νέλλη Χανιᾶ θὰ παραθέσῃ διάλεξη στὸ Φ.Ε. "Ἀθηνᾶ Ἐργάνη" (Ἀκαδημείας 88, 6ος Ὄροφος) μὲ θέμα:
Ἡ παθολογία τοῦ πολέμου
Ὁ π. ἀπασχόλησε τοὺς Ἕλληνες φιλοσόφους καὶ ἱστορικοὺς ἀπὸ τὴν αὐγὴ τῆς Ἱστορίας· ὁ Ἡράκλειτος τὸν ἀποκάλεσε "πατέρα πάντων", ἐνῷ ἀξιοσημείωτες ἦταν καὶ οἱ παρατηρήσεις τοῦ Θουκυδίδη, κυρίως γιὰ τὰ ψυχολογικά του ἀποτελέσματα, γιὰ τὸ πῶς δηλαδὴ μεταλάσσει τὸν ἀνθρώπινο χαρακτῆρα ἐπὶ τὰ χείρω. Ὁ "διάλογος" Ἀθηναίων καὶ Μηλίων ἀποτελεῖ ἕνα δεῖγμα αὐτῆς τῆς μεταλλαγῆς. Ἀνεξαρτήτως ὅμως τοῦ ὅτι ἡ εἰρήνη θεωρεῖται προτιμητέα ἀπὸ τὸν π., ἡ ἠθική του δὲν ἀπασχόλησε τοὺς προγόνους μας· συνθήματα ἐκτὸς πραγματικότητος, ὅπως "ἀγάπη", "εἰρήνη" καὶ ἄλλα ποὺ καλύπτονται ἀπὸ τὸ πέπλο τοῦ ἀνθρωπισμοῦ, ἀπασχολοῦν τὸν ἑλληνο-ρωμαϊκὸ κόσμο, μόνο ὅταν ἡ Ἐκκλησία προπαγανδίζῃ τὶς "ἀνθρωπιστικές" της ἀπόψεις, καταφέρνοντας ἔτσι νὰ ἀποκρύψῃ τὸν τρόπο ἐπιβολῆς της, ποὺ κάθε ἄλλος παρὰ εἰρηνικὸς καὶ ἀνθρωπιστικὸς ἦταν.
Στοὺς νεώτερους χρόνους ἡ πιὸ εὔστοχη παρατήρηση ἀνήκει στὸν Πρῶσσο στρατηγὸ Κλαούζεβιτς, ὅτι "π. εἶναι ἡ συνέχεια τῆς πολιτικῆς μὲ ἄλλα μέσα". Τὸν εἰκοστὸ αἰῶνα ὁ π. ἄλλαξε προσωπεῖο, λόγῳ τῆς ἐπικρατήσεως τοῦ Ἰμπεριαλισμοῦ σ' ὅλον τὸν κόσμο, τῆς ἀνάγκης δηλαδὴ τοῦ Κεφαλαίου νὰ ἐξάγεται σὲ τρίτες χῶρες, προκειμένου νὰ ἐπιτύχῃ προσφορότερους ὅρους κερδοφορίας· ἑπομένως π. διεξάγεται εἴτε ὅταν διακινδυνεύουν οἱ ὅροι αὐτοί, εἴτε ὅταν οἱ τρίτες χῶρες διεκδικοῦνται ἀπὸ περισσότερες ἰμπεριαλιστικὲς χῶρες. Οἱ ἀναλύσεις τοῦ Λένιν γιὰ τὸν π. τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἰμπεριαλισμοῦ στὴν Χρεωκοπία τῆς Διεθνοῦς, στὸν Ἰμπεριαλισμὸ καὶ στὸ Κράτος καὶ Ἐπανάσταση διατηροῦν ἀκόμη τὴν ἐγκυρότητά τους. Ὁ πρῶτος καὶ ὁ δεύτερος παγκόσμιος π. ἀνήκουν σ' αὐτὴν τὴν κατηγορία, καθὼς ἡ Γερμανία κυρίως (καὶ ἡ Ἰαπωνία δευτερευόντως) ἀμφισβήτησαν τὰ ἐπικρατοῦντα status quo (τὴν ληστρικὴ ἐναντίον τῆς Γερμανίας συνθήκη τῶν Βερσαλλιῶν, τὴν στέρηση πρώτων ὑλῶν ἀπὸ τὴν Ἰαπωνία κ.τ.λ.)
Στὴν ἐποχή μας, στὴν ὁποία ὁ Ἰμπεριαλισμὸς ἔχει εἰσέλθει σὲ νέο στάδιο, αὐτὸ τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων, βιώνουμε τὸ δρᾶμα τῶν λεγομένων "ἀνθρωπιστικῶν π.", αὐτῶν δηλαδὴ ποὺ ἐπιχειροῦν οἱ μεγάλες ἰμπεριαλιστικὲς δυνάμεις ἐναντίον μικρῶν καὶ "ἀνυπάκουων" λαῶν γιὰ δῆθεν ἀνθρωπιστικοὺς λόγους· οἱ ἐπεμβάσεις στὴν Σερβία, στὸ Ἰράκ, στὸ Ἀφγανιστὰν καὶ ἡ πρόσφατη στὴν Λιβύη, ἀποτελοῦν τὶς πλέον χαρακτηριστικὲς περιπτώσεις. Εἶναι τυχαῖο τὸ παρελθὸν τῶν προέδρων Μπούς (πατρός τε καὶ υἱοῦ) στὶς παρεκκλησιαστικὲς ὀργανώσεις τῶν Εὐαγγελικῶν τῆς Ἀμερικῆς; Ἢ μήπως δὲν σχετίζονται μὲ τὴν βιβλικὴ "μεταφυσικὴ τοῦ κακοῦ" ποὺ ἔχει ἐπικρατήσει σὰν κυρίαρχο δόγμα σ' ὅλον τὸν κόσμο τὴν μεταχριστιανικὴ ἐποχή; Ἂς μὴν ξεχνᾶμε βεβαίως καὶ τὴν χριστιανικὴ ὑποκρισία μὲ τὴν ὁποίαν ἐκφράζονται συνήθως, δηλαδὴ τὰ "ἤλθαμε νὰ σᾶς ἀπελευθερώσουμε", "νὰ σᾶς σώσουμε" ἢ "νὰ σᾶς ἐκδημοκρατίσουμε" μὲ τὸ καλὸ ἤ (συνήθως) μὲ τό ... ἄγριο.
Αὐτὰ καὶ ἄλλα πολλὰ θὰ τὰ συζητήσουμε ἐκ τοῦ σύνεγγυς μὲ τὴν Ν.Χ. καὶ ἴσως καταφέρουμε νὰ ἐξιχνιάσουμε κάποιες πτυχὲς τῆς πραγματικότητας ποὺ ἀποκρύπτονται ἐντέχνως ἢ τοὐλάχιστον ἔτσι νομίζουν ...
