Η ΔΙΑΛΕΞΗ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ (ΝΕΟ!)

Τὸ προσεχὲς Σάββατο 1η Δεκεμβρίου, στὶς 8.00μ.μ., ὁ Διονύσης Παναγιωτόπουλος θὰ παρουσιάσῃ στὸ Φιλοσοφικὸ Ἐργαστήριο "Ἀθηνᾶ Ἐργάνη" (αἴθουσα "Παλαίχθων", Παλλάδος 24-26, πλ. Ψυρρῆ) τὸ βιβλίο τοῦ ἀείμνηστου Δημητρίου Λιαντίνη:

Πολυχρόνιο· Στοὰ καὶ Ρώμη (Ἀθήνα, 2005)

Ὁ Δημήτρης Λιαντίνης προσπαθεῖ νὰ ἀνατάμῃ τὴν φιλοσοφία τῆς Στοᾶς καὶ νὰ τὴν συνδέσῃ -κατὰ τὴν προσωπική μου γνώμη, ὄχι μὲ ἐπιτυχία- μὲ τὸν ἐπελαύνοντα ἐκείνην τὴν περίοδο, Χριστιανισμό. Ὑπάρχουν κοινὰ σημεῖα μεταξὺ τῆς στωϊκῆς φιλοσοφίας καὶ τῆς Ἐκκλησίας; Βεβαίως καὶ ὑπάρχουν καὶ πολὺ σωστὰ ὁ Λιαντίνης τὰ ἐπισημαίνει, ὅπως λ.χ. ἡ ἀποφυγὴ τῶν παθῶν κ.ἄ., τὰ ὁποῖα ἐντάσσονται στὰ περὶ ἠθικῆς ζητήματα, ὅπως ἄλλως τε κοινὰ σημεῖα ὑπάρχουν καὶ μὲ τὴν Ἀκαδημεία, τὸν Κῆπο, τὸν Περίπατο κ.ο.κ. Λογικό; Βεβαίως, διότι ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶχε δική της ἠθικὴ καὶ ἔπρεπε νὰ βρῇ κατεπειγόντως. Ἀπὸ τὸ σημεῖο αὐτό, ἔως τοῦ νὰ ἰσχυρίζεσαι ὅτι "ἡ ὕστερη Στοὰ συνεργάστηκε μὲ τὸν Χριστιανισμὸ στὴν καταστροφὴ τῆς Ρώμης" (σ. 151) καὶ ὅτι "τὴν Ρώμη τὴν ἐγκρέμισαν τέσσερις Ἑβραῖοι ... ὁ Ἰησοῦς, ὁ Πέτρος, ὁ Παῦλος καὶ ἡ Μαρία" (σ. 152) εἶναι μᾶλλον δεῖγμα ἐπιφανειακῆς ἀναλύσεως τῶν ἱστορικῶν γεγονότων.

Μὲ τὰ ἀνωτέρω, δὲν θέλουμε νὰ παραγνωρίσουμε τὸ τεράστιο ἔργο τοῦ Δ.Λ., ἀλλὰ νὰ προβληματίσουμε καί, κυρίως νὰ προβληματιστοῦμε.

Η ΔΙΑΛΕΞΗ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ

Τὸ προσεχὲς Σάββατο 10 Νοεμβρίου, στὶς 8.00μ.μ., ὁ Παναγιώτης Ρομβέλης θὰ παραθέσῃ διάλεξη στὸ Φιλοσοφικὸ Ἐργαστήριο "Ἀθηνᾶ Ἐργάνη" (αἴθουσα "Παλαίχθων", Παλλάδος 24-26, πλ. Ψυρρῆ, 2ος ὄροφος) μὲ θέμα: 

Ὑπάρχει αὐτὸ ποὺ εἶναι

Ἡ ἀναφορὰ τοῦ ὁμιλητῆ στὸ Περὶ φύσιος ποίημα τοῦ Παρμενίδη εἶναι περίπου αὐτονόητη, ὅπως φαίνεται ἄλλως τε καὶ ἀπὸ τὸν τίτλο, τὸν δανεισμένο ἀπὸ τὸ διάσημο βιβλίο τοῦ Nestor-Luis Cordero (ἐκδ. Ἐνάλιος, 2008). Ὁ Ἐλεάτης ἐπρωτοτύπησε, φιλοσοφῶντας, διότι πρῶτος διέσχισε τὸν ἑνιαῖο, ἔως τότε, κόσμο, στὸν ἀναλλοίωτο κόσμο τοῦ εἶναι ἢ τοῦ ὄντος καί, στὸν ἀεὶ μεταβαλλόμενο κόσμο τοῦ γίγνεσθαι καὶ τῆς δόξας. 

Τὰ γνωρίσματα τοῦ ὄντος (ἀνώλεθρον καὶ ἀγένητον), ὁ τρόπος προσεγγίσεώς του (οἱ τρεῖς γνωστικὲς ὁδοί), ὅπως καὶ τὰ ἀντίστοιχα τοῦ κόσμου τῆς δόξας, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀπαγόρευση τῆς νοήσεως τοῦ μὴ ὄντος ἀποτελοῦν τὶς ἐπιταγὲς μιᾶς ἀνώνυμης θεᾶς (δαίμονος), ἡ ὁποία σύρει τὸν ποιητὴ σ' ἕνα μυστηριακὸ ταξίδι ἀπὸ τὰ δώματα τῆς Νυκτὸς στὶς πύλες τῆς Ἡμέρας.

Ὁ Π.Ρ. εἶναι Διπλ. Τοπογράφος Μηχανικὸς καὶ ἐκλεκτὸ μέλος τοῦ Ἀριστοτελικοῦ Ὁμίλου Ἀθηνῶν. Ἀσχολεῖται, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, μὲ τὸ Ὄργανον, ἀλλὰ ἡ παρούσα μελέτη του, ἡ ὁποία παρουσιάσθηκε πρὸ ὀλίγων μηνῶν στὸ Πνευματικὸ Κέντρο τοῦ Δ. Ἀθηναίων, ἀπετέλεσε εὐχάριστη ἔκπληξη.